معنی تسفسط
- تسفسط((تَ سَ سُ))
- سفسطه کردن، استدلال باطل کردن
واژههای مرتبط با تسفسط
تسفسط
- تسفسط
- یاوه بافی بیهوده سخنی (بیهوده باطل) سفسطه کردناستدلال باطل کردن
تسفسط
- تسفسط
- سفسطه. سوفسطایی شدن:
این تسفسط نیست تقلیب خداست
می نماید که حقیقتها کجاست.
مولوی.
پس تسفسط آمد این دعوی جبر
لاجرم بدتر بود زین هر دو گبر.
مولوی.
و رجوع به سفسطه و سوفسطایی شود
تسفیط
- تسفیط
- ساروگ مالی گل مالی درز گیری
تسفطط
- تسفطط
- احمق شدن، هذیان گفتن، انکار حقایق کردن سوفسطایی کردن
تسفطط
- تسفطط
- احمق شدن، هذیان گفتن، انکار حقایق کردن، سوفسطایی کردن
تسفیط
- تسفیط
- گل اندودن حوض را و اصلاح کردن آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). تشریف واصلاح و گل اندودن حوض. (از اقرب الموارد). تشریف و اصلاح حوض. (از المنجد)
مسفسط
- مسفسط
- آن که سفسطه کند. (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به سفسطه شود
تسفط
- تسفط
- اندک اندک گرفتن و بر خویشتن چیدن آب و مانند آن. (منتهی الارب) (آنندراج) ، نوشیدن. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد). آشامیدن همه آنچه در آوند بود. (ناظم الاطباء) : تسفطت الدنان الخمر، تشربتها. (متن اللغه)