معنی تباهانیدن - فرهنگ فارسی معین
معنی تباهانیدن
- تباهانیدن((تَ دَ))
- پوسیده کردن، ویران کردن، فاسد ساختن
تصویر تباهانیدن
فرهنگ فارسی معین
واژههای مرتبط با تباهانیدن
تباهانیدن
- تباهانیدن
- پوسیدن کنانیدن. (ناظم الاطباء) ، ویران کردن فرمودن. (ناظم الاطباء). فاسد کردن. خراب کردن. معیوب کردن. (اشتینگاس)
لغت نامه دهخدا
تبایانیدن
- تبایانیدن
- سبب لرزیدن شدن، سوراخ کردن، با آتش گرم کردن. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس)
لغت نامه دهخدا
آماهانیدن
- آماهانیدن
- ایجاد برآمدگی کردن، متورم کردن، آماهانیدن، آماهیدن، آماسانیدن
فرهنگ فارسی معین
