معنی پیس

پیس

پیس

پیست، پیسی، (زمخشری)، لکها که بربدن افتد، برص، (خلاص)، علتی که آنرا بعربی برص خوانند، (برهان)، برصاء، ابرص، (بحر الجواهر) (تاج المصادر)، بیاض یظهر فی ظاهرالبدن و یغور و یکون فی سایرالاعضاء حتی یصیرلون البدن کله ابیض و یقال لهذاالنوع المنتشر، (بحر الجواهر ذیل برص)،
مبروص، یعنی کسی که بر اندامش داغهای سپید پیدا شده باشد، (غیاث) :
تو بر نصیحت آن پیس جاهل پیشین
شدستی از شرف مردمی بسوی پسی،
ناصرخسرو،
در ملک تو بسنده نکردند بندگی
نمرود پشه خورده و فرعون پیس لنگ،
سوزنی،
از بار هجو من خر خمخانه گشت لنگ
آن همچو شیر گنده دهان، پیس چون پلنگ،
سوزنی،
ماخولیا گرفته و مصروع و گنده مغز
زرداب خورده چون عسلی پیس چون زنار،
سوزنی،
چه قدر آورد بندۀ حوردیس
که زیر قبا دارداندام پیس،
سعدی،
، پیس مرد، بد مرد، (آنندراج) : و بسیار خلق پیش او گرد شدند چیزی لنگان و چیزی پیسان، (دیاتسارون ص 124)،
ای آنکه صفات تو بود تابع ذات
بر پیسی ذات تو گواه است صفات
فرمود نبی که آل من نبود پیس
ای سید پیس بر محمد صلوات،
باقر کاشی (آنندراج)،
، ابلق و دورنگ، خالدار و دورنگ و سیاه و سفید که ابلق و ابلک باشد، (آنندراج)، خلنگ، پیسه: گاو پیس، که نشان سفید دارد:
اینهمه سرها مثال گاو پیس
دوک نطق اندر ملل باریک ریس،
مولوی،
، سفید که نقیض سیاه باشد، کنایه از مردم خسیس و رذل، (برهان)،
خرمای ابوجهل و آن نباتی است که از پوست آن رسن تابند، پیش