معنی پیاله دار
- پیاله دار
- ساقی، شراب خوار، باده نوش
واژههای مرتبط با پیاله دار
پیاله دار
- پیاله دار
- شرابخوار، صاحب پیاله
پیاله دار
- پیاله دار
- دارای پیاله، ساقی، باده نوش، باده پیما
پیاله دار
- پیاله دار
- که پیاله دارد. خداوند پیاله. صاحب پیاله، که محافظت پیاله با اوست. رکابدار. (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی ذیل کلمه رکابدار) ، شرابخوار. ج، پیاله داران. (از آنندراج) :
میکرد گریه ساقی بر گرد لاله زاری
گویا به یادش آمد دور پیاله داران.
آصفی.
، نام نوعی از رستنی ها. رجوع به پیاله داران شود
پیاله کاری
- پیاله کاری
- پیمودن شراب شراب دادن، پر از پیاله کردن مشحون از پیاله ساختن: هم کرد باغها را نرگس پیاله کاری هم کرد چهره ها را پیمانه لاله کاری. (ظهوری)
پیاله دست
- پیاله دست
- آنکه پیاله (شراب) در دست دارد پیاله بدست: ازباده عشق مست میباش، وز داغ پیاله دست میباش، (آنند. لغ)
پیاله جور
- پیاله جور
- پیاله مالامال پیاله پر (چه جوریکی از هفت خط جام است که برلب پیاله باشد)
پیاله جور
- پیاله جور
- پیالۀ مالامال، پیالۀ پر از می
پیاله دست
- پیاله دست
- آنکه پیالۀ شراب در دست دارد، پیاله به دست،
برای مِثال از بادۀ عشق، مست می باش / وز داغ، پیاله دست می باش (لغتنامه - پیاله دست)
خیاره دار
- خیاره دار
- دندانه دار، آنچه دارای دندانه باشد مانند اره
