معنی پهین
- پهین((پَ))
- فراخ، گشاده
واژههای مرتبط با پهین
پهین
- پهین
- فراخ و گشادی
پهین
- پهین
- تهیه شده از پیه، آلوده به پیه
پهین
- پهین
- از پیه. آلوده به پیه
پهین
- پهین
- فراخ و گشاده. (آنندراج)
پهین
- پهین
- مدفوع جانوران، مدفوع اسب و خر
پشین
- پشین
- ز شخصیتهای شاهنامه، نام سومین پسر کیقباد (کی پشین) پادشاه کیانی
بهین
- بهین
- مرکب از بهین (بهترین) + آفرین (آفریننده)
پرین
- پرین
- نرم و لطیف چون پر، نام بانوی دانشمند ایرانی، دختر گبادشاه که یک نسخه از اوستا را به زبان پهلوی برای دستوران و موبدان هندی رونویسی کرد
شهین
- شهین
- منسوب به شاه، مرکب از شه (شاه) + ین (پسوند نسبت)
