معنی پشت کار
- پشت کار((پُ))
- پایداری، همت
واژههای مرتبط با پشت کار
پشت کار
- پشت کار
- قوه بانجام رسانیدن کاری آغاز کرده پایداری در اتمام عملی، تکیه گاه معتمد
پشت کار
- پشت کار
- قوه به انجام رسانیدن کاری آغازکرده. پایداری در اتمام عملی، تکیه گاه. معتمد: و عزالدین حسین خرمیل که والی هراه بود و روی بازار و پشت کار ملک سلاطین. (جهانگشای جوینی).
- پشت کار داشتن،داشتن قوه ای که آدمی را به اتمام و انجام کاری دارد.
- پشت کاری را گرفتن، پیوسته به آن مشغول بودن. مستمراً به اندیشۀ آن بودن. دنبال کردن کاری را
خشت کار
- خشت کار
- استاد بنائی که کار او بنا کردن با خشت خام باشد
پشت خار
- پشت خار
- آهنی مانند شانه که پشت اسب و استر و مانند آنرا خارند و پاکد کنند قشو فرجول کبیجه فرجون
کشت کار
- کشت کار
- کشتزار، مزرعه، کشاورز، کشتکار، دهقان
بَرزِگَر، زارِع، فَلّاح، وَرزِگَر، بَرزکار، بَزرکار، بَرزیگَر، بَرزه گَر، گیاه کار، حَرّاث، حارِث، بازیار، کَدیوَر، وَرزِگار، وَرزِکار، وَرزه، وَرزی، کِشوَرز، واستِریوش، کِشتبان
خشت کار
- خشت کار
- کسی که گِل به قالب می زند و خشت درست می کند، کسی که کارش آجرچینی و بنا کردن دیوارهای ساختمان با خشت یا آجر است، خِشت زَن، خِشت مال
پشت دار
- پشت دار
- پشتیبان، پشت وپناه، چیزی یا کسی که دارای پشت وپناه باشد
زشت کار
- زشت کار
- بدکار، بدکردار
پشت خار
- پشت خار
- آهنی باشد چون چند شانۀ بهم پیوسته گرفتن گرد و موی زاید را از ظاهر بدن اسب و استر و غیره. قشو. فِرجول. کبیجه. فرجون