معنی پروانک
- پروانک((پَ نَ))
- سیاه گوش، چاوشی، جانوری درنده شبیه شغال که به دنبال شیر حرکت می کند و بازمانده شکار آن را می خورد، پروانه
واژههای مرتبط با پروانک
پروانک
- پروانک
- پروانه
پروانک
- پروانک
- سیاه گوش. برید. قره قولاخ. تفه. عناق الارض. غنجل. پروانه، پیشرو لشکر، حشره که گویند عاشق چراغ است و بعربی فراش گویند. رجوع به پروانک شود
پروانه
- پروانه
- حشره ای زیبا که خود را به شعله می زند، حشره ای با بدن کشیده و باریک و بالهای پهن پوشیده از پولکهای رنگارنگ
پروانه
- پروانه
- اجازه، جواز، مجوز
پروانی
- پروانی
- فنی است از کشتی و آن عبارتست از گشتن گرد حریف و پایش را ناگهان برداشتن و از جا ربودن
پروانه
- پروانه
- حشره ایکه دارای بالهای نازک رنگین که روی گلها می نشیند
پروانش
- پروانش
- گیاهی از تیره شاهدانه هندی که جزو تیره های نزدیک به زیتونیان است. ساقه اش خزنده و گلهایش چهار گلبرگی و برگهایش کامل و متقابل است. رنگ گلش غالبا آبی و گاهی سفید است. در حدود 12 گونه از این گیاه شناخته شده که بیشتر زمینی هستند گل تلفونی
پروانش
- پروانش
- گیاهی از تیرۀ زیتونیان، با ساقۀ خزنده و گل های سفید یا آبیِ پنج گلبرگی، گل تلفنی
پروانی
- پروانی
- در کشتی، فنی از کشتی که کشتی گیر گرد حریف بچرخد و ناگهان پای وی را بگیرد و او را از جا بکند
