معنی پایتخت
- پایتخت((تَ))
- شهری که محل مقر حکومت باشد
واژههای مرتبط با پایتخت
پایتخت
- پایتخت
- شهری که محل اقامت شاه یا رئیس جمهور هیئت دولت باشد
پایتخت
- پایتخت
- شهری که مرکز سیاسی یک کشور، محل اقامت پادشاه یا رئیس جمهوری و هیئت دولت باشد
پایتخت
- پایتخت
- پاتخت. شهری که پادشاه در آن سکونت دارد و بعربی دارالسلطنه گویند. (غیاث اللغات). قُطب. حاکم نشین. کرسی. کرسی مملکتی. دارالملک. پادشائی. حضرت. واسطه. قاعده (تبریز قاعده آذربیجان است). قاعده ملک. عاصمه. قصبه. مستقر. مقر. مستقر ملک. نشست. نشست گاه. تختگاه. ام البلاد. سریر. سریرگاه. دارالاماره. دارالمملکه. دار مملکت: ثم عبدالعزیز بن موسی بن نصیر و سریره اشبیله. ثم ایوب بن حبیب اللحمی و سریره قرطبه. (نفخ الطیب ج 1 ص 140)
پایتخت
- پایتخت
- پاتخت، تختگاه، دارالاماره، دارالسلطنه، دارالملک، شاه نشین، عاصمه
پا تخت
- پا تخت
- پایتخت، ملک، نشست، دارالملک، دار مملکت
پاتخت
- پاتخت
- پایتخت
پاتخت
- پاتخت
- کرسی. عاصمه. پایتخت. قطب. دارالملک. پادشائ-ی. حض-رت. واسطه. قاعده. قاعده ملک. قصَبه. مستق-ر. مقر. مستق-ر ملک. نشست. نشست گاه. دارالسلطنه. تختگاه. ام ّالبلاد. دارالأَماره. سریرگاه. دار مملکت. دارالمُلک
پاکدخت
- پاکدخت
- دختر پاک و عفیف
پاتختی
- پاتختی
- فردای شب زفاف، روز بعد از عروسی، میز پای تخت
