معنی بی دست و پا

بی دست و پا((دَ تُ)): مجازاً فاقد زیرکی یا ورزیدگی لازم برای کار و فعالیت، دست و پاچلفتی

تصویری از بی دست و پا — تصویر بی دست و پا

فرهنگ فارسی معین

واژه‌های مرتبط با بی دست و پا

بی دست و پا

بی دست و پا: انسان یا حیوان که دست و پایش معیوب و از کار افتاده باشد، کنایه از آدم زبون و عاجز، کنایه از بی عرضه

بی دست و پا

فرهنگ فارسی عمید

بی دست و پا

بی دست و پا: بی دست و پای. آنکه دست و پای ندارد یا ببریدن و یا خلقی. رجوع به دست و پا شود.

لغت نامه دهخدا

بی دست و پای

بی دست و پای: بی دست و پا در تمام معانی. رجوع به بیدست و پاشود. شاهد ذیل هم بمعنی اصلی که فقدان دست و پای باشد و هم به ناتوانی و زبونی ایهام دارد:
وگرغارت و کشتنت بود رای
همه روم گشتند بیدست و پای.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

بی دست وپا

بی دست وپا: بی عرضه، بی کفایت، بی بخار، دست وپا چلفتی، ناتوان، ضعیف

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی دست و پایی

بی دست و پایی: حالت و چگونگی بی دست وپا.

لغت نامه دهخدا

بی سر و پا

بی سر و پا: نا لایق، پست، فرومایه

بی سر و پا

فرهنگ لغت هوشیار

بی سر و پا

بی سر و پا: پست، فرومایه، درمانده، ناتوان، بی سروته

بی سر و پا

فرهنگ فارسی عمید

بی سر و پا

بی سر و پا: فرومایه، پست، دنی، ناتوان، عاجز

بی سر و پا

فرهنگ فارسی معین

بی سر و پا

بی سر و پا: مُرَکَّب اَز: بی + سر + و + پا، فرومایه. نالایق. پست. (یادداشت مؤلف) : و از این گروهی بی سر و پا که با تست بیمی نیست. (تاریخ بیهقی)،
ملیح تر شود آن زن فروش و گر نشود
همین که هست بس است این گدای بی سر و پا.
سوزنی.
نزهتگاه شیدایان و تفرج جای بی سروپایان. (ترجمه محاسن اصفهان ص 116)،
عارضش را بمثل ماه فلک نتوان گفت
نسبت دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد.
حافظ.
رجوع به سر شود.

لغت نامه دهخدا