معنی بهایم
- بهایم((بَ یِ))
- جمع بهیمه، چار پایان، ستوران
واژههای مرتبط با بهایم
بهایم
- بهایم
- چهارپایان، جمع بهیمه، چارپایان ستوران نخجیران جمع بهیمه چارپایان ستوران
بهایم
- بهایم
- چهارپایان
بهایم
- بهایم
- بهائم. جَمعِ واژۀ بهیمه. چهارپایان مثل اسب و شتر و گاو و غیره. (غیاث). جَمعِ واژۀ بهیمه. (ناظم الاطباء) : وی از شمار بهایم است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 95). ترکیب مردم را چون نیکو نگاه کرده اید بهایم اندر آن با وی یکسان است. (تاریخ بیهقی). در خزاین ملوک هند کتابی است که از زبان مرغان و بهایم و وحوش و سباع و حشرات جمع کرده اند. (کلیله و دمنه).
بهایم برون اندر افتاده خوار
تو همچون الف بر قدمها سوار.
سعدی.
رجوع به بهیمه و بهائم شود
بهایم
- بهایم
- بهیمه ها، جانواران، چهارپایان، حیوانات، ستوران
متضاد: آدمیان
بهائم
- بهائم
- جمع بهیمه چارپایان ستوران
بهایی
- بهایی
- گران بها، پر قیمت
بهایی
- بهایی
- قیمتی، گران بها، قیمت دار، فروشی
پیرو فرقۀ بهائیت
بهایی
- بهایی
- گرانبها، پرقیمت، فروشی، قابل سودا، نوعی پارچه بغدادی
بهایی
- بهایی
- منسوب به بهاء، پیرو آیین بهاء، پیروان میرزا حسینعلی نوری، معروف به بهاءالله که بعد از باب کار وی را دنبال کرد و کتب و رسالات بسیاری نوشت که مهمترین آنها کتاب ارض اقدس است
