معنی بنیه - فرهنگ فارسی معین
معنی بنیه
بنیه((بُ یِّ))
توان، توانایی، ساخت، نهاد، آفرینش
تصویر بنیه
فرهنگ فارسی معین
واژههای مرتبط با بنیه
بنیه
بنیه
نهاد و آفرینش چیزی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). نهادو آفرینش. (فرهنگ فارسی معین). نهاد. (السامی). نهاد و آفرینش و وجود و سرشت آدمی. (غیاث) (آنندراج). - بی بنیه، ضعیف و لاغر. (از ناظم الاطباء). (فرهنگ فارسی معین). - صحیح البنیه، ای فطره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). - ضعیف البنیه، سست نهاد. (ناظم الاطباء). - قوی البنیه، سخت نهاد. (ناظم الاطباء).
لغت نامه دهخدا
بنیه
بنیه
کعبه بدان جهت که شرف و بزرگی دارد. یقال لاورب هذه البنیه. (منتهی الارب) (آنندراج). کعبه. قبله. (نصاب الصبیان) (غیاث). کعبه. (دهار). خانه خدای. (مهذب الاسماء)
لغت نامه دهخدا
جدول جو جستجوی پیشرفته در مجموعه فرهنگ لغت، دیکشنری و دایره المعارف گوناگون
© 2025 | تمامی خدمات جدول جو رایگان است.