معنی بنه کن بنه کن((~. کَ)) حرکت دسته جمعی یک خانواده یا یک دسته از جایی به جایی تصویر بنه کن فرهنگ فارسی معین
بنه کن بنه کن حرکت دسته جمعی یک خانواده با تمام اموال و دارایی از جایی به جایی یا از شهری به شهر دیگر فرهنگ فارسی عمید
بنه کن بنه کن حرکت با جمیع کسان و دارائی از ناحیه ای به ناحیۀ دیگر. (فرهنگ فارسی معین). - بنه کن رفتن، با تمام خدم و حشم و کسان و اموال بمکان دیگر نقل کردن. از جایی بجایی کوچ کردن و رفتن با تمام دارایی و خدم و حشم. از بیخ و بن برکندن و قطع علاقه کردن از جایی لغت نامه دهخدا
بند کش بند کش کارگری که در ساختمانها درزهای آجرها و سنگهایی را در نمای بنا بکار رود باسیمان ساروج و مانند آن پر کند فرهنگ لغت هوشیار
