معنی بندک
- بندک((بُ دَ))
- پنبه زده شده و گلوله شده برای رشتن، بنجک، بندش
واژههای مرتبط با بندک
بندک
- بندک
- گلوله پنبه پنبه پاک کرده از پنبه دانه و آماده کرده برای رشتن
بندک
- بندک
- غُنده، هر چیز پیچیده و گلوله شده، پنبۀ زده شده که آن را برای رشتن گلوله کرده باشند، پنبۀ گلوله شده، بُنجَک، پُنجَک، غُندِش، کَندِش، بَندَش، پُندَش، کُلَن، غُند، گُل غُنده
بندک
- بندک
- خشتک پیراهن. ج، بنادک. (منتهی الارب)
بندک
- بندک
- پنبۀ حلاجی کرده و گلوله نموده را گویند به جهت رشتن. (برهان) (آنندراج). پنبۀ برزده و گردکرده ریسیدن را و آن را پاغند و پاغنده و غنده و گندش و گلن گویند وهندکاله خوانند. (شرفنامۀ منیری). پنبۀ پاک کرده از پنبه دانه و آماده کرده برای رشتن. (ناظم الاطباء)
بندک
- بندک
- نخ و طناب کوتاه
بندش
- بندش
- انسداد
برندک
- برندک
- کوه، تپه کوه کوچک تپه پشته
بسدک
- بسدک
- دسته گندم و جو درو کرده. اکلیل الملک
بندی
- بندی
- اسیر و زندانی، حبس
