معنی بند آوردن

بند آوردن((~. وَ دَ)): جلوی جریان چیزی را گرفتن، مقاومت نشان دادن و ماندن در جایی

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

بند آوردن: متوقف ساختن (آب، خون، نفس و غیره). (فرهنگ عامیانۀ جمالزاده). بازداشتن. قطع کردن. جلوگیری نمودن. بند آوردن آب، خون و راه.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

باد آوردن: باستسقای لحمی مبتلا شدن. به ورم آماس دچار شدن. به اَودما، اوذیما، اِدِم گرفتار شدن. آماس و ورم کردن: دست فلانی این روزها باد آورده. (فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

بد آوردن: دچار مانع شدن. شکست خوردن. بدشانسی آوردن. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده). پیش آمدهای بد برای کسی پیش آمدن. (از یادداشت مؤلف) ، سخن زشت، فحش، سخن بی ادبانه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

واژه‌های مرتبط با بند آوردن