معنی بری

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی عمید

بری: منسوب به بُرّ، به معنی گندم، که خرید و فروش این متاع را افاده می نماید. (از الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

بری: کلمه طیبه. (از منتهی الارب). سخن نیک و طیب، و آن مأخوذ ازبِرّ است به معنی لطف و شفقت. (از ذیل اقرب الموارداز تاج). کلام خوب محبت آمیز مطبوع. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

بری: مُرَکَّب اَز: بر، ریشه بریدن + ی حاصل مصدری، پسوند کلمات قرار گیرد: بله بری. چله بری. راه بری. رشته بری. سنگ بری. شیشه بری. کاربری. گچ بری

لغت نامه دهخدا

بری: منسوب به برّ. خلاف بحری. (اقرب الموارد). هر شی ٔ که در زمین خشک و صحرا باشد. (غیاث). بیابانی. دشتی.

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با بری