معنی بذله گوی
- بذله گوی
- آدم شوخ، خوش، محضر
واژههای مرتبط با بذله گوی
بذله گوی
- بذله گوی
- شوخی کن لاغ گو
بزله گوی
- بزله گوی
- کسی که خوش صحبت و لطیفه گوی باشد. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). بذله گوی. رجوع به بذله شود
بذله گویی
- بذله گویی
- شوخ طبعی، لطیفه پردازی، هزل
بذله گو
- بذله گو
- شوخ
بذله گو
- بذله گو
- لطیفه گو، شوخ
بذله گو
- بذله گو
- آنکه سخن نغز و فرح آور می گوید، لطیفه گو
بذله گو
- بذله گو
- شوخ، لطیفه پرداز، لطیفه گو، مزاح، مقلد، هزال
متضاد: جدی
بله گوش
- بله گوش
- گوش بزرگ، بزرگ گوش
بله گوش
- بله گوش
- صاحب گوش بزرگ. که لالۀ گوش پهن و شخ دارد. بزرگ گوش. آذن. اذناء. (یادداشت مرحوم دهخدا).