نم و رطوبت که به زمین یا در چیزی فروبرود و اثر آن باقی بماند، برای مِثال عقیق زار شده ست آن زمین ز بس که ز خون / به روی دشت و بیابان فزون شده ست آغار (عنصری - ۷۵)، نم و رطوبت که از کوزه و مانند آن بیرون تراود، برای مِثال از خاطر پرعلم سخن ناید جز خوب / از پاک سبو پاک برون آید آغار (ناصرخسرو - ۳۷۷)
نم، زه، ثاد، نداوت، ندا: عقیق وار شده ست آن زمین ز بس که ز خون بروی دشت و بیابان فروشده ست آغار، کسائی یا عنصری، ، آنچه ترابد از کوزه ومانند آن: از هرچه سبو پر کنی از زیر و ز پهلوش زآن چیز برون آید و بیرون دهد آغار، ناصرخسرو، از خاطرپرعلم سخن ناید جز خوب از پاک سبو پاک برون آید آغار، ناصرخسرو، ، اُغُر، آغال، - بدآغار، بدآغال، شوم، نحس: یکی زشت روی بدآغار بود تو گوئی بمردم گزی مار بود، ابوشکور
