مخفف آشامنده، در کلمات مرکبۀ خون آشام، دردی آشام، غم آشام، می آشام و جز آن: شب عنبرین هندوی بام اوی شفق دردی آشام از جام اوی، فردوسی، اصطناعت چو آب جان پرور انتقامت چو خاک خون آشام، انوری، درآ در بزم رندان غم آشام ز شادی صاف شو دردِ غم آشام، سراج راجی، ای ترک می آشام که گفتت که می آشام در خانه من باده بیاشام بیا شام خوف است بطاعتگه زهاد ریاکیش امن است بسرمنزل رندان می آشام، ؟ ، باندازۀ یک بار آشامیدن، شربه، جرعه: یک آشام شیر، آبچلو، آشاب، آبریس، و فرهنگ جهانگیری بکلمه معنی قوت (و هو ما یقوم به بدن الانسان من الطعام، صراح) داده و از شاعری مجهول به نام استاد بیت ذیل را شاهد آورده است: بملک شام ندْهم تار مویت ندارم گرچه گاه شام آشام، ، در بعض فرهنگها به معنی آشامیدن و چیز کم خوردن و شرب و تجرّع نیز آمده است
نوشیدنی، مشروب، شربت: همه زرّ و پیروزه بد جامشان بروشن گلاب اندر آشامشان، فردوسی، حسرت فروخورم چو بسینه فروشود آشام خون دل کنم آن را فروبرم، خاقانی، چون نتوانم که نفس را رام کنم خود را چه بهرزه شهرۀ عام کنم زایل نشود تیرگی خاطر من گر چشمۀ خور فی المثل آشام کنم، امیرخسرو، آشام خود بزخم زبان میخورد عوان آری درندگان همه آب از زبان خورند، سیدحسین اخلاطی
