اهل تمیز اهل تمیز مُمَیِّز. باهوش. باخرد. هوشمند: تفاوت میان ملاحظت دوستان و نظرت دشمنان ظاهرست و پوشانیدن آن بر اهل تمیز متعذر. (کلیله و دمنه). یکی از بزرگان اهل تمیز حکایت کند ز ابن عبدالعزیز. سعدی. و رجوع به اهل و ترکیبات آن شود، عیاش. (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
