معنی اولیاء
- اولیاء((اَ یا اُ))
- جمع ولی، بزرگان، یاران، دوستان، عارفان
واژههای مرتبط با اولیاء
اولیاء
- اولیاء
- وَلی ّ. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : والذین کفروا اولیاؤهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات. (قرآن 257/2). رجوع به ولی شود.
- اولیاء عهود، جَمعِ واژۀ ولی عهد: آنچه رسم است که اولیاء عهود را دهنداز غلام و تجمل و... هر چه تمامتر ما را فرمود. (تاریخ بیهقی)
اولیاء
- اولیاء
- نامی که امیرالمؤمنین علی علیه السلام به یکی از چهار طبقۀ شیعۀ خویش داد. (از ابن الندیم)
اولیاء
- اولیاء
- دهی است از دهستان چهاربلوک بخش سیمینه رود شهرستان همدان. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
اوضیاء
- اوضیاء
- جمع وضیء، پاکیزه رویان
اوصیاء
- اوصیاء
- جمع وصی، پند گران، سفارش شدگان جمع وصی
اولیات
- اولیات
- نخستین ها، بن ها نمودها، جمع اولیه: نخستینهااولها، تصورات و تصدیقات بدیهی و قضایای ضروری
اوصیاء
- اوصیاء
- جمع وصی، وکیل ها
ایلیاء
- ایلیاء
- نام بیت المقدس است، (صحاح الفرس)، ایلیا، الیا، الیاء، رجوع به ایلیا شود، دزدیده نگاه کردن، (آنندراج) (منتهی الارب)، دزدیده نگریستن زن، (تاج المصادر بیهقی) (اقرب الموارد) :اومضت المراءه، دزدیده نگاه کرد آن زن، (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)، اشارۀ خفی کردن، (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) : اومض فلان، بطور پنهانی اشاره کرد فلان، (ناظم الاطباء)
اوفیاء
- اوفیاء
- جَمعِ واژۀ وفی. (اقرب الموارد) ، زمین گیر و بجامانده. (برهان)