معنی انگل
- انگل((اَ گُ))
- انگشت، اصبع
واژههای مرتبط با انگل
انگل
- انگل
- مرد ناشناس، گستاخ، سرخر، موی دماغ، طفیلی، سربار
انگل
- انگل
- جانداری که تمام یا قسمتی از عمرش را به موجود دیگری بچسبد و از جسم او غذا دریافت کند، پارازیت، کنایه از کسی که سربار سایرین شود و به هزینۀ دیگران روز بگذراند، طفیلی
اَنگَله، دکمه، منگوله، حلقه، جادکمه، اَنگول، اَنگیل
انگل
- انگل
- گیاه یا جانوری که تمام یا قسمتی از عمرش را به موجود دیگری بچسبد و از جسم او تغذیه کند، موجود زنده ای که روی پوست، داخل بدن انسان یا حیوانی زندگی کند، طفیلی، سرِخر، مزاحم، سربار
انگل
- انگل
- انگشت دست
انگل
- انگل
- انگشت. و انگولک و انگولک کردن از همین کلمه انگل انگشت است. (یادداشت مؤلف).
- اردشیر درازانگل، بهمن پسر اسفندیار بود... و نام او اردشیر بود کی اردشیر درازانگل خواندندی او را و به بهمن معروف است و او را درازدست نیز گویند. و بروایتی درازانگل از بهر آن گفتند که غارت به دور جایگاه کردی در جنوب و مشرق و روم. (مجمل التواریخ)
انگل
- انگل
- کسی را گویند که صحبت او مکروه طبیعت باشد. (برهان قاطع) (هفت قلزم). کسی که صبحت او مکروه طبیعت باشد و او در اختلاط و مصاحبت ابرام و اصرار نماید. (آنندراج) (از انجمن آرا). مرد ناشناس گستاخ. (ناظم الاطباء). سرخر. موی دماغ. طفیلی. سربار. (یادداشت مؤلف) :
دل بغم گفتا که انگل وا شود
غم دلم را دوستداری می کند.
ملا محیی (از انجمن آرا) (از آنندراج).
- انگل کسی شدن، بار بی فائده او گشتن. (یادداشت مؤلف).
انگل
- انگل
- پارازیت، میکرب، ویروس، طفیلی، گدا، مفتخوار، مفت خور
انگل
- انگل
- روستایی از توابع کجور نوشهر، نوک پستان گاو، حلقه ها و پولک هایی که برگردن می آویزند، تنه
شنگل
- شنگل
- شوخ، از شخصیتهای شاهنامه، نام شاه هند و جزو سپاهیان افراسیاب تورانی
