برگرفته از واژه فرانسوی امپرسیون به معنای احساس و تأثر. نام مکتبی ادبی و هنری در قرن 19 که هدف پیروانش رهایی از قواعد دست و پاگیر کلاسیسم و بیان تأثیر کلی و گذرای یک صحنه یا موضوع بوده است بدون پرداختن به جزییات
امپرسیونیسم (Impressionism) یا دریافتگری در سینما به عنوان یک جریان هنری، به معنای نمایش احساسات، تجربیات شخصی، و واکنش های شخصی نسبت به جهان واقعی است. این جریان از نیروهای انفرادی در هنر سینما برای به تصویر کشیدن دنیای درونی انسان و تأثیرات احساسی و تجربیات شخصی استفاده می کند. امپرسیونیسم در سینما همچنین به تأکید بر استفاده از رنگ ها، نورپردازی، موسیقی، و جلوه های ویژه برای ایجاد تجربه ای حسی و شناختی برای تماشاگران اشاره دارد. ویژگی های امپرسیونیسم در سینما: 1. به تصویر کشیدن دیدگاه شخصی : این جریان به تمرکز بر تجربیات شخصی و دیدگاه فرد نسبت به دنیای خارجی می پردازد. فیلم های امپرسیونیستی به واسطه این ویژگی به نوعی به تصویر کشیدن دنیای داخلی و درونی احساسات شخصی پرداخته اند. 2. استفاده از فنون بصری و صوتی غنی : امپرسیونیسم در سینما از فنون بصری و صوتی غنی استفاده می کند تا تجربه ای عمیق و حسی برای تماشاگران ایجاد کند. این شامل استفاده از رنگ های جذاب، نورپردازی خاص، موسیقی غنی و جلوه های ویژه می شود. 3. رهایی از محدودیت های واقع گرایی : امپرسیونیسم در سینما معمولاً از محدودیت های واقع گرایی خارج می شود و به تخیل و ابتکار آزادانه فرصت می دهد تا تجربه های جدید و نوآورانه ای را خلق کند. مثال هایی از فیلم های امپرسیونیستی: - `The Tree of Life` (2011) : به کارگردانی ترنس مالیک، این فیلم از فنون بصری و صوتی غنی استفاده می کند تا یک سفر امپرسیونیستی در زندگی و احساسات انسان را به تصویر بکشد. - `Amélie` (2001) : به کارگردانی ژان-پیر جونه، این فیلم از رنگ های جذاب، نورپردازی فانتزی، و فضای صوتی غنی برای به تصویر کشیدن دنیای درونی شخصیت اصلی استفاده می کند. - `The Fountain` (2006) : به کارگردانی دارن ارونوفسکی، این فیلم از جلوه های ویژه و تصاویر زیبا برای ایجاد تجربه امپرسیونیستی و متافیزیکی استفاده می کند. اهمیت امپرسیونیسم در سینما: - بیان احساسات و تجربیات فردی : امپرسیونیسم به کارگردانان فرصت می دهد تا به زیبایی و عمق تجربیات شخصی و احساسات خود ابراز دهند و این امر می تواند برای تماشاگران به تجربه ای عمیق تر و شخصی تر منتهی شود. - ایجاد تجربه های جدید : این جریان هنری به کارگردانان امکان می دهد تا خلاقیت و نوآوری خود را به کار بگیرند و تجربه هایی جدید و متفاوت از سینما برای تماشاگران خلق کنند. به طور کلی، امپرسیونیسم در سینما یک جریان هنری است که با استفاده از فنون بصری و صوتی غنی، به به تصویر کشیدن دنیای درونی و احساسات فردی می پردازد و به کارگردانان فرصت می دهد تا از خلاقیت و ابتکار خود برای خلق اثرهایی بی نظیر استفاده کنند.
مکتب و سبکی در هنر که در آن هنرمند بنا به احساس لحظه ای خود موضوع یا تصویر را خلق می کند و هر گونه احساس و تاثیری را به همان حالت که روی داده است، ادا می کند
اکسپرسیونیسم (Expressionism) در سینما یک جریان هنری است که در دهه ۱۹۲۰ میلادی در آلمان و بعدها در سراسر جهان پر رونق شد. این جریان با استفاده از تکنیک های ویژه و نوآورانه، سعی داشت تا احساسات، ایده ها و تجربیات عمیق فردی و اجتماعی را به شکلی غنی و تأثیرگذار به تصویر بکشد. مهمترین ویژگی های اکسپرسیونیسم در سینما عبارتند از: 1. تکنیک های بصری نوآورانه : استفاده از تصاویر غنی، نورپردازی نوآورانه، زوایای دوربین غیرمعمول و افکت های ویژه برای ایجاد جو احساسی شدید. 2. بیان عمیق احساسات و ایده ها : تمرکز بر بیان عمیق احساسات، اندیشه ها و تجربیات فردی و اجتماعی به شکلی نیرومند و غنی. 3. تمرکز بر واقعیت داخلی و ذهنی : تاکید بر نمایش داخلیت و واقعیت های ذهنی شخصیت ها و اجراهای عمیق روانی. 4. نقد اجتماعی و سیاسی : بیان نقدهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی از طریق شکل و محتوا. 5. برهمکنش با جریان های هنری دیگر : اکسپرسیونیسم در سینما نه تنها در سینما بلکه در تئاتر، نقاشی و ادبیات نیز تأثیرگذار بوده و با جریان های هنری دیگر به تعامل می پردازد. نمونههایی از فیلمهای اکسپرسیونیستی: - مطب دکتر کالیگاری به کارگردانی روبرت وینه 1920 - از صبح به نیمهشب به کارگردانی کارل هاینز مارتین 1920 - گولم: چگونه به این جهان آمد 1920 به کارگردانی پل واگنر و کارل بوئس - نوسفراتو به کارگردانی فردریش ویلهلم مورنائو 1922 - سایههای هشدار دهنده به کارگردانی آرتور رابینسون 1923 دستهای اورلاک به کارگردانی روبرت وینه 1924 سازه های مومی به کارگردانی پل لنی و لئو برینسکی 1924 تنوع به کارگردانی ایوالد آندره دوپونت 1925 دانشجویی از پراگ به کارگردانی هنریک گالین 1926 متروپولیس به کارگردانی فریتس لانگ 1927