طمع. (فرهنگ اسدی نخجوانی) (فرهنگ اوبهی). طمع، و بکسر نیز گفته اند. (از شرفنامۀ منیری). امید. (فرهنگ اسدی چ پاول هورن). طمع و امید. (فرهنگ جهانگیری). طمع و حاجت و امید و چشمداشت. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرا). شعوری در فرهنگ خود (ج 1 ورق 330 الف) به همین معنی چخت (بی الف و لام) آورده است. انتظار: جز این بودم امید جزین داشتم الچخت ندانستم کز دور گواژه زندم بخت. کسائی (از فرهنگ اسدی). به الچخت خود را میفکن بدام میان دلیران شوی نیکنام. فردوسی (از آنندراج و انجمن آرا). یگانه شیخ ابواسحاق شاهی که انس و جن بدو دارند الچخت. شمس فخری (از جهانگیری)
امید و طمع و حاجت. رجوع به الچخت و فرهنگ اسدی و فرهنگ اوبهی و واژه نامۀ معیار جمالی شود، نوعی از پارچۀ ریشمی (پشمی) الوان، و این لفظ ترکی است. (غیاث اللغات) (آنندراج)
