فوتوریسم یا آینده گری یا فیوچریسم (Futurism) یک جنبش هنری و ادبی است که در دهه ی ۱۹۰۹ توسط فیلیپ اوتو دهام در ایتالیا آغاز شد. این جنبش از هنرمندان خلاق و نوآورانه خواست که از تکنیک های جدیدی مانند نورپردازی، نقاشی با نور، و استفاده از رنگ های تازه و روش های نوین در نقاشی استفاده کنند تا تصاویری از جهان مدرن و صنعتی را بازتاب دهند. فوتوریسم به ویژه تاکید داشت که هنر باید زندگی روزمره، سرعت، حرکت، و انرژی را نمایش دهد. از این جنبش هنری می توان به عنوان یک پاسخ به تغییرات جامعه صنعتی و پیشرفت فناوری در دوران مدرن انگاره کرد. یک جنبش هنری که در ایتالیا و اوایل قرن بیستم شکل گرفت و هنر سنتی را طرد و از حضور جنبه های فنی و صنعتی در هنر حمایت می کرد. همچنین این جنبش متمایل به طرد گذشته بود. در این جنبش تعداد محدودی فیلم ساخته شده است
فوتوریسم یا آینده گرایی، یک جنبش هنری و ادبی است که در اوایل قرن بیستم در ایتالیا شکل گرفت. این جنبش تحت تأثیر تکنولوژی های جدید، سرعت، ماشین ها و مدرنیته بود و به دنبال شکستن سنت های قدیمی و ایجاد یک زیبایی شناسی جدید بود. تحسین تکنولوژی و سرعت: فوتوریست ها تکنولوژی های جدید، خودروها، هواپیماها و تمامی جلوه های مدرنیته را ستایش می کردند و آن ها را نماد پیشرفت و تحول می دانستند. دینامیک و حرکت: آثار هنری و ادبی فوتوریست ها معمولاً با تأکید بر حرکت، دینامیک و انرژی خلق می شدند. آن ها سعی داشتند حس حرکت و سرعت را به تصویر بکشند. شکستن قالب های سنتی: فوتوریست ها قالب های سنتی در هنر و ادبیات را کنار گذاشتند و به دنبال نوآوری های جدید بودند. آن ها به استفاده از فرم های جدید و ترکیب های غیرمعمول علاقه مند بودند. ستایش از خشونت و جنگ: برخی از فوتوریست ها جنگ را به عنوان یک نیروی تطهیرکننده و نیرویی برای تغییرات اجتماعی مثبت می دانستند. این دیدگاه در آثار آن ها نیز منعکس می شد. ضدیت با گذشته: آن ها به شدت مخالف نگاهی نوستالژیک به گذشته بودند و به جای آن به آینده و پیشرفت تکنولوژیک چشم دوخته بودند. یکی از معروف ترین چهره های فوتوریسم، `فیلیپو توماسو مارینتی` است که با انتشار `بیانیه فوتوریسم` در سال ۱۹۰۹، پایه های این جنبش را بنا نهاد. در عرصه های مختلف هنری مانند نقاشی، مجسمه سازی، موسیقی و ادبیات، هنرمندان فوتوریست آثاری خلق کردند که بازتاب دهنده اصول و ارزش های این جنبش بودند