معنی اقرباء

فرهنگ لغت هوشیار

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

لغت نامه دهخدا

عقرباء: مؤنث عقرب. (منتهی الارب). عقرب ماده. (از اقرب الموارد). و رجوع به عقرب شود

لغت نامه دهخدا

عقرباء: منزلی است در سرزمین یمامه در راه نباج و در نزدیکی قَرقَری ̍، و آن از اعمال عُرض است و از آن قومی از بنی عامر بن ربیعه. (از معجم البلدان)
نام شهر جولان است و آن کوره و ایالتی است از ایالات دمشق. ملوک غسانی در این مکان منزل میکردند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اقربا: جمع قریب نزدیکان خویشان خویشاوندان. توضیح در تداول بفتح راء گویند و صحیح نیست

فرهنگ لغت هوشیار

اقراء: جمع قرء، پساوند ها خوانا کردن، خواندن آموختن، دشتان شدن، پاکدشتانی (دشتان حیض)، درود رساندن خوانا کردن خوانا گردانیدن خواندن آموختن

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مرتبط با اقرباء