معنی اعتساف
- اعتساف((اِ تِ))
- زور گفتن، بیراهه رفتن، زورگویی
واژههای مرتبط با اعتساف
اعتساف
- اعتساف
- ظلم وستم کردن
اعتساف
- اعتساف
- راه را کج کردن، از راه راست منحرف شدن، بیراهه رفتن، ستم کردن، بیداد کردن
اعتساف
- اعتساف
- بیراه رفتن و میل کردن از راه. (منتهی الارب) (آنندراج). از عسف بمعنی بیراه رفتن و بیداد کردن. (از کنز و کشف و منتخب بنقل از غیاث اللغات). عدول کردن و منحرف شدن از راه. (از اقرب الموارد). بیراهه رفتن. بر بیراهه شدن. ظلم کردن. ستم کردن. بیداد کردن. از راه راست منحرف شدن. ج، اِعتِسافات. (فرهنگ فارسی معین). ظلم. ستم. عسف. جور. زور. (یادداشت مؤلف).
اعتراف
- اعتراف
- پذیرش، پذیرا
اعتیاف
- اعتیاف
- توشه بر گرفتن زدگی بیزاری از خوردن
اعتناف
- اعتناف
- بد آمدن، ندانم کاری، نپسندیدن ناخوش داشتن، به زور گرفتن
اعتلاف
- اعتلاف
- چریدن علف خوردن چهار پایان
اعتکاف
- اعتکاف
- گوشه نشین شدن
اعتساس
- اعتساس
- شبگردی پاسداری، جستن کاوش
