معنی استناد
- استناد((اِ تِ))
- پشت دادن به چیزی، نسبت دادن، سند و مدرک نشان دادن
واژههای مرتبط با استناد
استناد
- استناد
- پشت بر نهادن، پناه بردن، پناه دادن، یافته آوردن (یافته هم آوای بافته قبض وصول حجت را گویند) پشت دادن پشت نهادن بسوی چیزی، پناه بکسی دادن، پناه بکسی بردن، نسبت کردن بر برداشتن بکسی، سند قرار دادن چیزی را، جمع استنادات
استناد
- استناد
- گواهمندی، گواه
استناد
- استناد
- تکیه کردن به سند یا مدرک و آن را پشتوانۀ عمل، گفته یا ادعا قرار دادن
استناد
- استناد
- پشت به چیزی واگذاشتن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). پشت بچیزی بازدادن. پشت بازنهادن بسوی چیزی. (منتهی الارب). پشت دادن، آب در بینی کردن. (منتهی الارب) : استنثر، استنشق الماء ثم استخرج ذلک بنفس الانف، و منهم من یفرق بین الاستنشاق و الاستنثار، فیجعل الاستنشاق ایصال الماء و الاستنشاراخراج ما فی الانف من مخاط و غیره. (اقرب الموارد)
استناد
- استناد
- اتکا، پشت دادن
استنجاد
- استنجاد
- دلیری پس از ترس، توانایی پس از سستی یاری خواستن استعانت جستن، توانا گردیدن بعد از سستی دلیری کردن پس از ترس
استنان
- استنان
- برجستن اسپ توسنی کردن، نمایانی و ناپدیدی کتیر
استیاد
- استیاد
- بزرگ دوده ای را کشتن، مهتر زنان را به زنی خواستن
استنفاد
- استنفاد
- نیست خواستن، نیست ساختن، توان در باختن: از دست دادن توانایی
