معنی استبعاد
- استبعاد((اِ تِ))
- بعید دانستن، دور از قبول
واژههای مرتبط با استبعاد
استبعاد
- استبعاد
- دوری جویی دورمان دور کردن بنده خواستن، به بندگی گرفتن دور شمردن بعید دانستن
استبعاد
- استبعاد
- بعید شمردن، بعید دانستن، دور شمردن، دوری کردن، دور شدن، دوری
استبعاد
- استبعاد
- دور شدن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی).
استبداد
- استبداد
- بخودی خود کار کردن، به خودی خود به کاری قیام کردن، خودکامگی، خود سری، خیره رائی
استسعاد
- استسعاد
- یاری خواستن
استعباد
- استعباد
- استعجاب شگفت کردن شگفتی نمودن عجیب شمردن در شگفت شدن بشگفت آمدن، شگفتی تعجب
استبداد
- استبداد
- تک سالاری، خوکامگی
استعباد
- استعباد
- به کسی را بندۀ خود کردن، به بندگی گرفتن
استبداد
- استبداد
- به میل و رای خود کار کردن، خودرای بودن، خودرایی، خودسری، خودکامگی، در علوم سیاسی حکومتی که مردم در آن نقشی ندارند و فرمانروایان مقید به قانون نیستند و به میل و ارادۀ خود تصمیم می گیرند
