معنی اریحیت
- اریحیت((اَ یَ حِ یَّ))
- عطا، شادمانی، خوش دلی
واژههای مرتبط با اریحیت
اریحیت
- اریحیت
- خوشدلی، شادمانی
اریحیت
- اریحیت
- جوانمردی، سخاوت، فتوت
اریحیت
- اریحیت
- اریحیه. فراخ خوئی. (منتهی الارب). وسعت خلق در هر چیز و خصوصاً در کرم: سلطان دراکرام قدر و تبجیل محل ّ او آثار اریحیت بجا آورد و او را باعزاز در بر گرفت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 251). و سلطان در قبول پیغام او و اکرام رسول و تحقیق مأمول آثار اریحیت طبع و انوار کرم سجیت و طهارت محتد و نزاهت عنصر کریم خویش ظاهر گردانید. (ترجمه تاریخ یمینی ص 229). از آنجا که اریحیت طبع و کرم نهاد آن پادشاه بود، این دعوت را اجابت کرده باسعاف طلبت وانجاح حاجت او زبان داد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 28).
اریحیه
- اریحیه
- فراخ خویی، شادی (از بخشش)، دهش سرشتی انگلیسی سرگرش
اریحی
- اریحی
- جوانمرد، شخص بخشنده، بزرگوار و صاحب همت و فتوت
اریحی
- اریحی
- مرد فراخ خوی. (منتهی الارب). واسعالخلق. مهربان.
ارشدیت
- ارشدیت
- سرکردگی ارشد بودن رشیدتر و با کفایت تر بودن برتری و چیرگی داشتن، دارای درجه باتر بودن
اریدیس
- اریدیس
- نام همسر ارفاوس، شاعر و موسیقی دان ترکیه، در افسانه ها آمده است که اریدیس فرشته ای بود که معشوقه ارفاوس بود
مسیحیت
- مسیحیت
- مسیحی بودن، دین عیسی مسیح که سه شعبۀ مهم آن کاتولیک، پروتستان و ارتدکس است
