معنی ارتیاب
- ارتیاب((اِ))
- کسی را متهم ساختن، دچار شک و تردید گردیدن، گمان داشتن
واژههای مرتبط با ارتیاب
ارتیاب
- ارتیاب
- شک کردن، به شک افتادن
ارتیاب
- ارتیاب
- شک کردن، در شک افتادن، شک پیدا کردن
ارتیاب
- ارتیاب
- شک کردن. (منتهی الارب). بشک شدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). در شک افتادن. (غیاث اللغات). بشک افتادن. گمان داشتن. (زمخشری). شک. شبهه. ریب. ریبه.
اجتیاب
- اجتیاب
- جامه پوشی
ارزیاب
- ارزیاب
- کسیکه ارزش هر چیزیرا تعیین کند
ارتباب
- ارتباب
- پروردن کودک را تا بلوغ
ارتیاغ
- ارتیاغ
- خواستن، شکارجستن
ارتیاع
- ارتیاع
- هراسیدن ترسیدن
ارتیاض
- ارتیاض
- ریاضت کشیدن
