معنی اخلاص
- اخلاص((اِ))
- پاک کردن، ویژه کردن، دوستی پاک و بی ریا داشتن، خلوص نیت داشتن
واژههای مرتبط با اخلاص
اخلاص
- اخلاص
- یکرنگی دوستی راستین، سرگی پاکی، ویژه کرد ویژه داشت راستدینی خداگزینی، پرمغزی در استخوان، پالایش: چربی و روغن خالص کردن، ویژه کردن
اخلاص
- اخلاص
- یکرنگی، پاکدلی
اخلاص
- اخلاص
- خلوص نیت، پاک بودن، بی آلایشی، عبادت خداوند با خلوص نیت، در تصوف توجه کامل سالک به خداوند، صدودوازدهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای چهار آیه، توحید، رها کردن، نجات دادن
اخلاص
- اخلاص
- صِداقَت
اخلاص
- اخلاص
- خالص کردن. ویژه کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). ویژه داشتن. بی آمیغ گردانیدن.
اخلاص
- اخلاص
- تخلص چند تن از شعرای اخیر هندوستان است و یکی از آنان را تألیفی است به اسم پادشاه نامه بنظم فارسی و آن تاریخ شاه عالمگیر است. (قاموس الاعلام)
اخلاص
- اخلاص
- سورۀ اخلاص، صدودوازدهمین سورۀ قرآن، مکیّه و بقولی مدنیه و آن چهار آیت است، پس از تبت و پیش از فَلَق. سورۀ قل هواللّه احد:
مدیح او شعرا را چو سوره الاخلاص
سرای او ادبا را چو کعبه الاسلام.
فرخی.
چون کودک دبستان اخلاص و فاتحه
دشنام آن سیاهه زن از بر همی کنم.
سوزنی
اخلاص
- اخلاص
- ارادت، خلوص، صدق
متضاد: ریا، سالوس، ظاهرنمایی
اخلاصی
- اخلاصی
- گونهای از پشیز که بر آن قل هوالله نوشته باشند اخلاصیه نیز گویند
