معنی ابتث
- ابتث((اَ تَ))
- اصطلاحاً حروف هجای عربی را که به ترتیب «الف»، «ب»، «ث» مرتب شده و به «ی» ختم می شود «ابتث» نامند، مقابل ابجد، و ترتیب آن ها از این قرار است، أ ب ت ث ج ح خ د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی، ایرانیان در این میان حروف
واژههای مرتبط با ابتث
ابتث
- ابتث
- سامان وات های (حروف) تازی اصطلاحا حروف هجای عربی را که بترتیب (الف) (ب) (ت) (ث) مرتب شده و به (ی) ختم میشود (ابتث) نامند مقابل (ابجد) و ترتیب آنها از این قرار است: ا ب ت ث ج ح، د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک ل م ن و ه ی. ایرانیان درین میان حروف ذیل را افزوده اند: (پ) بین (ب) و (ت) (چ) بین (ج) و (ح) (ژ) بین (ز) و (س) (گ) بین (ک) و (ل)
ابتث
- ابتث
- ترتیب کنونی الفبای عربی از «الف» تا «ی» پشتِ سرِهم (ا، ب، ت، ث، ج، تا آخر)
ابته
- ابته
- توشه ها
ابتل
- ابتل
- تحفه
ابتر
- ابتر
- بریده دم، دم بریده
ابتر
- ابتر
- آسیب دیده، بی فرزند، دم بریده
ابتر
- ابتر
- ناتمام، ناقص
در علوم ادبی بتْر
بی فرزند
دُم بُریدِه، ویژگی جانوری که دمش را بریده باشند، بُریدِه دُم، کَلتِه، بَکنَک
ابتر
- ابتر
- دم بریده، ناقص، ناتمام، بی فرزند
ابته
- ابته
- جَمعِ واژۀ بَتات. توشه ها. رخت عروس و مسافر و مرده و امتعۀ خانه