معنی اباحتی
- اباحتی((اِ حَ))
- اباحی، ملحدی که همه چیز را مباح شمارد و انجام محرمات را جایز می داند
واژههای مرتبط با اباحتی
اباحتی
- اباحتی
- ملحدی که همه چیز را مباح شمرد و ارتکاب محرمات را روا داند: نیم شب هر شبی بخانه خویش آید و صدا باحتی در پیش (حدیقه)
اباحتی
- اباحتی
- کسی که هر چیز و هر کاری را مباح می داند و ارتکاب هر گناهی را جایز می شمارد
اباحی
- اباحی
- ملحدی که همه چیز را مباح شمرد
اباحت
- اباحت
- مباح کردن حلال کردن جایز دانستن مقابل تحریم حرام کردن، جواز روایی، عبارتست از نداشتن اعتقاد بوجود تکلیف و روا داشتن ارتکاب محرمات
اباحت
- اباحت
- حلال کردن، روا دانستن، جایز، به تکلیف اعتقادی نداشتن و انجام محّرمات را جایز دانستن
اباحی
- اباحی
- اباحتی، آنکه هر چیز و هر کاری را مباح می داند و ارتکاب هر گناهی را جایز می شمارد
اباحی
- اباحی
- ملحدی که همه چیز را مباح شمرد
اباحت
- اباحت
- اباحه. مباح کردن. حلال کردن. جائز داشتن. روا شمردن. حلیت. جواز. روائی. دستوری. رخصت. مقابل حَظْر و تحریم و منع:
کاین اباحت زین جماعت فاش شد
رخصت هر مفلس قلاش شد.
مولوی.
، غارت کردن، از بیخ برکندن، ظاهر کردن راز
اباحت
- اباحت
- جایز شمردن، جواز، حلال کردن، روایی، مباح دانستن
متضاد: تحریم