مقدمه مفهومی در محاسبات و برنامه نویسی، وضعیت «نادرست» (Wrong) به شرایطی اشاره دارد که در آن خروجی، رفتار یا حالت سیستم با آنچه انتظار می رود یا تعریف شده است، مطابقت ندارد. این مفهوم در تمام سطوح توسعه نرم افزار، از طراحی الگوریتم تا پیاده سازی و تست کاربرد دارد. تاریخچه و تکامل مفهوم تشخیص و مدیریت وضعیت های نادرست به اولین روزهای برنامه نویسی کامپیوتر بازمی گردد. با توسعه روش های مهندسی نرم افزار در دهه 1970، این مفهوم به صورت ساختاریافته تر پیاده سازی شد. امروزه با پیشرفت روش های تست خودکار و تحلیل ایستا، تشخیص وضعیت های نادرست به سطحی از دقت و کارایی رسیده است. مولفه های اصلی - سیستم های تشخیص خطا - مکانیزم های گزارش دهی - روش های بازیابی - مستندات خطاها - سیستم های پیگیری مشکلات انواع وضعیت های نادرست 1. خطاهای زمان کامپایل 2. خطاهای زمان اجرا 3. خطاهای منطقی 4. عدم تطابق با مشخصات 5. رفتارهای تعریف نشده کاربردهای صنعتی - توسعه و اشکال زدایی نرم افزار - سیستم های کنترل کیفیت - تحلیل عملکرد سیستم - امنیت سایبری - یادگیری ماشین و اعتبارسنجی مدل چالش های فنی - تشخیص خطاهای مبهم - تفکیک خطاها از رفتارهای غیرمنتظره - مدیریت خطاها در سیستم های توزیع شده - اولویت بندی خطاها - مستندسازی دقیق مشکلات راهکارهای پیشرفته - استفاده از تحلیل ایستای پیشرفته - پیاده سازی سیستم های مانیتورینگ بلادرنگ - بهره گیری از یادگیری ماشین برای تشخیص الگوهای خطا - توسعه چارچوب های تست خودکار - یکپارچه سازی با سیستم های مدیریت خطا نتیجه گیری و روندهای آینده مدیریت وضعیت های نادرست به سمت پیش بینی و پیشگیری قبل از وقوع در حال حرکت است.
