مقدمه مفهومی در محاسبات توزیع شده و موازی، «کار» (Work) به واحدهای مستقل و قابل پردازشی اشاره دارد که بین گره های مختلف یک سیستم توزیع می شوند. این مفهوم نقش اساسی در بهینه سازی استفاده از منابع و افزایش کارایی سیستم های بزرگ محاسباتی ایفا می کند. مدیریت موثر کارها برای سیستم هایی مانند خوشه های محاسباتی، شبکه های گرید و محیط های ابری حیاتی است. تاریخچه و تکامل مفهوم کار به عنوان واحد پردازش به اولین سیستم های چندکاربره در دهه 1960 بازمی گردد. با ظهور محاسبات موازی در دهه 1980 و سیستم های توزیع شده در دهه 1990، این مفهوم اهمیت بیشتری یافت. امروزه با توسعه فناوری هایی مانند کانتینرها و توابع بدون سرور، مدل های جدیدی برای تعریف و مدیریت کارها ظهور کرده اند. مولفه های اصلی - واحد پردازش (Task) - منابع مورد نیاز (CPU، حافظه، ...) - وابستگی های بین کارها - اولویت اجرا - محدودیت های زمانی انواع کارها 1. کارهای مستقل (Independent Tasks) 2. کارهای وابسته (Dependent Tasks) 3. کارهای تعاملی (Interactive Jobs) 4. کارهای دسته ای (Batch Jobs) 5. کارهای بلادرنگ (Real-time Tasks) کاربردهای صنعتی - خوشه های محاسباتی با کارایی بالا - پردازش داده های بزرگ - رندرینگ موازی - شبیه سازی های علمی - سیستم های یادگیری ماشین توزیع شده چالش های فنی - تعادل بار (Load Balancing) - مدیریت وابستگی ها - تحمل خطا (Fault Tolerance) - بهینه سازی زمان اجرا - امنیت و انزوا راهکارهای پیشرفته - استفاده از الگوریتم های زمان بندی هوشمند - پیاده سازی سیستم های نظارت بلادرنگ - بهره گیری از معماری های مبتنی بر رویداد - توسعه چارچوب های مدیریت کار توزیع شده - یکپارچه سازی با سیستم های ذخیره سازی توزیع شده نتیجه گیری و روندهای آینده مدیریت کارها در سیستم های توزیع شده به سمت خودکارسازی بیشتر و استفاده از هوش مصنوعی برای بهینه سازی در حال حرکت است.
