مقدمه مفهومی درباره واژه Wildcard یا نویسه عام، نمادی جایگزین است که به جای یک یا چند کاراکتر ناشناخته در متون، جستجوها و دستورات استفاده می شود. این مفهوم برای ساده سازی عملیات تطبیق الگو و جستجو در رشته ها ایجاد شده و یکی از ابزارهای کلیدی در پردازش متنی، مدیریت فایل، پایگاه داده و زبان های برنامه نویسی به شمار می رود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات نویسه های عام معمولاً در محیط هایی به کار می روند که نیاز به جستجو یا تطبیق جزئی وجود دارد. برای مثال در زبان های برنامه نویسی مانند Python، استفاده از `*` و `?` در عبارات منظم رایج است. در SQL نیز از `%` و `_` به عنوان نویسه های عام در دستورات LIKE استفاده می شود. در سیستم عامل هایی مانند ویندوز یا یونیکس، برای جستجوی فایل ها از `*.*` یا `file_?.txt` بهره برداری می شود. مثال های واقعی و کاربردی در جستجوی فایل ها با دستور `dir *.txt` در ویندوز، همه فایل های با پسوند txt فهرست می شوند. در SQL، دستور `SELECT * FROM users WHERE name LIKE ’A%’` تمام کاربران با نام شروع شده با A را استخراج می کند. در Python، الگوهایی مانند `.*\.jpg$` برای تشخیص فایل های تصویری با پسوند .jpg استفاده می شوند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها Wildcard ها موجب انعطاف پذیری بیشتر در دریافت داده های ورودی و پردازش متنی می شوند. در سیستم های مدیریت پایگاه داده (DBMS)، فیلترهای wildcard نقش مهمی در گزارش گیری پویا دارند. در طراحی APIها و سیستم های مبتنی بر مسیر (routing)، wildcard ها برای تعریف مسیرهای پویا استفاده می شوند (مثلاً در RESTful APIs). در DevOps نیز در اسکریپت های جستجو یا فایل های پیکربندی wildcardها پرکاربردند. تاریخچه و سیر تکامل ایده نویسه عام از اوایل دهه ۱۹۶۰ در زبان هایی مانند Unix Shell و محیط های خط فرمان ایجاد شد. استفاده از `*` برای نشان دادن ’’هر مقدار’’ در زبان های اسکریپت نویسی اولیه، به تدریج به سایر سیستم ها مانند دیتابیس ها، زبان های برنامه نویسی و رابط های گرافیکی نیز گسترش یافت. امروزه نویسه عام جزو مفاهیم پایه ای در علوم رایانه است. تفکیک واژه از اصطلاحات مشابه Wildcard با عبارات منظم (Regex) ارتباط دارد ولی متفاوت است؛ wildcard ساده تر و خواناتر است، درحالی که Regex ابزار قدرتمندتری برای تطبیق الگو است. همچنین نویسه عام با پارامترهای پویا (Dynamic Parameters) یا جایگزینی متغیرها در متون اشتباه گرفته می شود که درواقع مفاهیم متمایزی هستند. شیوه پیاده سازی در زبان های مختلف در SQL: `%` (برای چند نویسه) و `_` (برای یک نویسه). در Shell: `*` برای چند نویسه، `?` برای یک نویسه. در Python: با استفاده از `fnmatch`, `glob` یا Regex (`re.match`). در C#: با LINQ یا روش های Regex. در JavaScript: با ساخت الگوهای متنی یا استفاده از Regex و متدهایی مانند `match()` یا `test()`. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج یکی از چالش ها، تفاوت نمادهای wildcard در زبان های مختلف است که ممکن است باعث خطا در کدنویسی شود. اشتباه رایج دیگر، استفاده بیش ازحد از wildcardها در SQL است که ممکن است منجر به کاهش کارایی جستجو شود. برخی نیز wildcard را معادل Regex می دانند که نادرست است؛ Regex بسیار پیشرفته تر است. نتیجه گیری کاربردی نویسه های عام ابزاری کلیدی برای پردازش متنی، فیلترینگ و جستجوی انعطاف پذیر هستند. شناخت دقیق کاربرد، محدودیت ها و نحوه پیاده سازی آن ها در زبان های مختلف به برنامه نویسان و تحلیل گران داده کمک می کند تا سیستم هایی دقیق تر و کارآمدتر طراحی کنند. این مفاهیم پایه ای، جزو اصولی هستند که در همه حوزه های IT کاربرد دارند.
