مقدمه مفهومی درباره واژه مقدار (Value) در برنامه نویسی به داده ای اطلاق می شود که می تواند در حافظه ذخیره شده، پردازش شود یا بین توابع منتقل گردد. این مفهوم پایه ای در تمام زبان های برنامه نویسی است. کاربرد واژه در برنامه نویسی و فناوری اطلاعات در متغیرها: مقدار داده ذخیره شده در یک متغیر در توابع: مقدار بازگشتی از یک تابع در ساختمان داده ها: مقادیر ذخیره شده در آرایه ها، هش مپ ها و سایر ساختارها در پایگاه داده: مقادیر ذخیره شده در ستون های جداول در محاسبات: مقادیر عددی در عملیات ریاضی مثال های واقعی و کاربردی 1- مقدار عددی 42 در یک متغیر به نام age 2- مقدار رشته ای ’’Hello World’’ در خروجی تابع 3- مقدار بولین true برای وضعیت فعال بودن کاربر 4- مقدار null برای نشان دادن عدم وجود مقدار 5- مقدار شیء (object) برای ذخیره اطلاعات پیچیده نقش در توسعه نرم افزار در معماری نرم افزار، مقادیر پایه ای ترین عناصر داده ای هستند. در برنامه نویسی تابعی، مقادیر غیرقابل تغییر (immutable) اهمیت ویژه ای دارند. در سیستم های توزیع شده، مقادیر بین گره های مختلف منتقل می شوند. تاریخچه و تکامل مفهوم مقدار به اولین زبان های برنامه نویسی مانند Fortran در دهه 1950 بازمی گردد. در دهه 1980 با ظهور برنامه نویسی شیءگرا، مقادیر پیچیده تر شدند. امروزه در سیستم های توزیع شده، مقادیر ممکن است در چندین گره تکرار شوند. تفاوت با مفاهیم مشابه مقدار با متغیر متفاوت است - متغیر حافظه ای است که مقدار در آن ذخیره می شود. با نوع داده (data type) نیز تفاوت دارد که مشخص می کند چه مقادیری می توانند ذخیره شوند. با شیء (object) نیز متفاوت است که مجموعه ای از مقادیر و رفتارهاست. پیاده سازی فنی در JavaScript: let x = 5 (مقدار عددی) در Python: name = ’’Ali’’ (مقدار رشته ای) در Java: boolean flag = true (مقدار بولین) در C: int *ptr = NULL (مقدار null) در SQL: INSERT INTO users VALUES (1, ’Ali’) چالش ها 1- مدیریت مقادیر بزرگ در حافظه 2- همگام سازی مقادیر در سیستم های توزیع شده 3- تبدیل مقادیر بین انواع مختلف (type conversion) 4- بررسی مقادیر null یا تعریف نشده نتیجه گیری مقادیر بلوک های ساختمانی پایه ای در برنامه نویسی هستند. درک عمیق از نحوه کار با مقادیر مختلف برای توسعه نرم افزارهای کارآمد ضروری است.
