مقدمه مفهومی تراکنش (Transaction) در سیستم های اطلاعاتی به مجموعه ای از عملیات مرتبط اشاره دارد که به عنوان یک واحد کاری مستقل و کامل در نظر گرفته می شود. تراکنش ها از چهار ویژگی اصلی به نام ACID برخوردارند: اتمی بودن (Atomicity)، سازگاری (Consistency)، انزوا (Isolation) و دوام (Durability). این ویژگی ها تضمین می کنند که حتی در صورت بروز خطا، پایگاه داده در حالت سازگار باقی می ماند. تاریخچه و تکامل مفهوم تراکنش از سیستم های بانکی دهه 1960 نشأت گرفته است. در دهه 1980 با ظهور سیستم های مدیریت پایگاه داده رابطه ای، مدل تراکنش استاندارد شد. امروزه در سیستم های توزیع شده مدرن، پروتکل های پیشرفته ای مانند Two-Phase Commit برای مدیریت تراکنش ها استفاده می شوند. زیرشاخه های کلیدی 1. تراکنش های پایگاه داده 2. تراکنش های مالی الکترونیکی 3. تراکنش های توزیع شده 4. تراکنش های بلندمدت 5. تراکنش های امنیتی کاربردهای عملی • سیستم های بانکی و مالی • رزرواسیون آنلاین • سیستم های فروش و خرید الکترونیکی • مدیریت موجودی انبارها • سیستم های رای گیری الکترونیکی چالش های فنی 1. مدیریت تراکنش های همزمان 2. بازیابی پس از خطا 3. عملکرد در سیستم های توزیع شده 4. تضمین امنیت تراکنش ها 5. مقیاس پذیری در حجم بالا راهکارهای نوین • معماری های پایگاه داده NoSQL با مدل های تراکنشی انعطاف پذیر • پروتکل های اجماع توزیع شده مانند Raft • سیستم های پردازش جریانی تراکنش ها • الگوهای Saga برای تراکنش های بلندمدت • رمزنگاری پیشرفته برای تراکنش های امن
