مقدمه مفهومی ردیابی (Tracking) به فرآیند نظارت، ثبت و تحلیل حرکات یا تغییرات یک شیء، فرآیند یا سیستم در طول زمان اشاره دارد. این مفهوم در حوزه های مختلفی از ردیابی حرکات کاربر در رابط های انسان-ماشین تا نظارت بر بسته های نرم افزاری در سیستم های توزیع شده کاربرد دارد. فناوری های ردیابی مدرن اغلب از ترکیب سخت افزارهای حسگر و الگوریتم های نرم افزاری پیچیده استفاده می کنند. تاریخچه و تکامل ردیابی کامپیوتری از سیستم های راداری دهه 1940 نشأت گرفته است. در دهه 1990 با ظهور وب، ردیابی کاربران آنلاین اهمیت یافت. امروزه فناوری هایی مانند بینایی ماشین و یادگیری ماشین، دقت و کاربردهای ردیابی را به شدت افزایش داده اند. زیرشاخه های کلیدی 1. ردیابی حرکات (Motion Tracking) 2. ردیابی چشمی (Eye Tracking) 3. ردیابی بسته های نرم افزاری 4. ردیابی دارایی ها (Asset Tracking) 5. ردیابی رفتار کاربر کاربردهای عملی • واقعیت مجازی و افزوده • تحلیل رفتار کاربران در UI/UX • مدیریت زنجیره تأمین دیجیتال • امنیت و نظارت تصویری • سیستم های ناوبری و موقعیت یابی چالش های فنی 1. حفظ حریم خصوصی در ردیابی کاربران 2. دقت در محیط های پیچیده 3. پردازش بلادرنگ داده های ردیابی 4. یکپارچه سازی داده های چندمنبعی 5. مقیاس پذیری در سیستم های بزرگ راهکارهای نوین • الگوریتم های یادگیری عمیق برای ردیابی دقیق • سنسورهای ترکیبی برای بهبود دقت • سیستم های ردیابی ناشناس برای حفظ حریم خصوصی • پردازش لبه ای برای کاهش تأخیر • استانداردهای اخلاقی برای ردیابی داده ها
