مقدمه مفهومی ردیابی (Trace) در علوم کامپیوتر به فرآیند ثبت گام به گام اجرای یک برنامه یا سیستم اشاره دارد که برای تحلیل رفتار، اشکال زدایی و بهینه سازی عملکرد استفاده می شود. این تکنیک اطلاعات ارزشمندی درباره ترتیب اجرای دستورات، مصرف منابع و تعامل بین مؤلفه های سیستم ارائه می دهد. ردیابی می تواند در سطوح مختلفی از جمله سطح دستورالعمل، تابع، سیستم عامل یا شبکه پیاده سازی شود. تاریخچه و تکامل مفهوم ردیابی به دهه 1960 و اولین سیستم های اشکال زدایی بازمی گردد. در دهه 1990 با ظهور برنامه های توزیع شده، ردیابی توزیع شده توسعه یافت. امروزه در سیستم های مدرن مانند میکروسرویس ها، ردیابی توزیع شده (Distributed Tracing) به یک استاندارد تبدیل شده است. زیرشاخه های کلیدی 1. ردیابی اجرای برنامه 2. ردیابی سیستم عامل 3. ردیابی شبکه 4. ردیابی توزیع شده 5. ردیابی سخت افزار کاربردهای عملی • اشکال زدایی برنامه های پیچیده • تحلیل عملکرد سیستم های توزیع شده • عیب یابی مشکلات شبکه • امنیت و ممیزی سیستم ها • بهینه سازی مصرف منابع چالش های فنی 1. کاهش سربار ردیابی 2. مدیریت حجم بالای داده های ردیابی 3. هماهنگ سازی ردیابی در سیستم های توزیع شده 4. حفاظت از اطلاعات حساس در ردیابی 5. تجزیه و تحلیل مؤثر داده های ردیابی راهکارهای نوین • ابزارهای ردیابی نمونه برداری شده • سیستم های ردیابی توزیع شده مانند OpenTelemetry • تکنیک های فشرده سازی داده های ردیابی • یکپارچه سازی با سیستم های مانیتورینگ • استفاده از یادگیری ماشین برای تحلیل ردیابی
