مقدمه مفهومی زمان سنج (Timer) به قابلیتی در سیستم های کامپیوتری اشاره دارد که امکان اندازه گیری فواصل زمانی و اجرای عملیات در زمان های از پیش تعیین شده را فراهم می کند. زمان سنج ها در سطوح مختلف سیستم، از سخت افزار تا نرم افزار کاربردی، پیاده سازی می شوند. یک زمان سنج معمولاً شامل مکانیزم هایی برای تنظیم بازه زمانی، شروع/توقف شمارش و فعال سازی رویدادها در زمان مناسب است. تاریخچه و تکامل اولین زمان سنج های کامپیوتری در دهه 1950 به صورت سخت افزاری پیاده سازی شدند. در دهه 1980، سیستم عامل های مدرن زمان سنج های نرم افزاری را معرفی کردند. امروزه در چارچوب های برنامه نویسی مدرن، زمان سنج های پیشرفته ای با قابلیت های مختلف وجود دارند. زیرشاخه های کلیدی 1. زمان سنج های سخت افزاری (Interrupt Timers) 2. زمان سنج های سیستم عامل (OS Timers) 3. زمان سنج های کاربردی (Application Timers) 4. زمان سنج های بلادرنگ (Real-Time Timers) 5. زمان سنج های شبکه (Network Timers) کاربردهای عملی • زمان بندی وظایف در سیستم عامل ها • اجرای دوره ای عملیات نگهداری • کنترل زمان در بازی های کامپیوتری • مدیریت انیمیشن ها در رابط کاربری • پیاده سازی پروتکل های شبکه چالش های فنی 1. دقت زمانی در شرایط بار زیاد 2. مدیریت منابع در زمان سنج های متعدد 3. هماهنگی در سیستم های توزیع شده 4. بهینه سازی مصرف انرژی 5. پیاده سازی در محیط های مجازی شده راهکارهای نوین • زمان سنج های تطبیقی با دقت متغیر • استفاده از تایمرهای سخت افزاری اختصاصی • الگوریتم های زمان بندی ترکیبی • پیاده سازی مبتنی بر رویداد (Event-Driven) • یکپارچه سازی با سیستم های مانیتورینگ عملکرد
