مقدمه مفهومی درباره واژه ’’فقط متن’’ (Text Only) به فرمتی از داده ها یا محتوا اشاره دارد که به طور انحصاری از کاراکترهای متنی ساده تشکیل شده باشد و هیچ گونه عنصر گرافیکی، قالب بندی پیچیده، یا رسانه های دیگر مانند تصاویر یا ویدئوها را شامل نشود. این فرمت معمولاً در فایل هایی با پسوند .txt ذخیره می شود و به دلیل سادگی و سازگاری گسترده، در بسیاری از کاربردهای فناوری اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در ذخیره سازی داده های ساده. در انتقال اطلاعات بین سیستم های مختلف. در فایل های پیکربندی. در مستندات فنی. در پروتکل های ارتباطی ساده. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT فایل های لاگ سیستم. فایل های README. پیام های خطای سیستم. داده های خام ورودی. مستندات راهنما. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در طراحی فرمت های ساده داده. در پیاده سازی پروتکل های سبک وزن. در سیستم های نهفته با منابع محدود. در ابزارهای خط فرمان. در مستندسازی فنی. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف از اولین روزهای محاسبات کامپیوتری. در دهه 1970 با ظهور سیستم عامل های متنی اهمیت یافت. امروزه در بسیاری از سیستم های ساده و تخصصی استفاده می شود. تفکیک آن از واژگان مشابه با ’’متنی ساده’’ (Plain Text) که ممکن است شامل قالب بندی ساده باشد تفاوت دارد. همچنین با ’’Rich Text’’ که شامل قالب بندی است متمایز است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با فایل های با حالت باز کردن ’t’. در C با توابع استاندارد کار با فایل های متنی. در سیستم عامل ها با ویرایشگرهای متن ساده. در پروتکل های شبکه با محتوای متنی ساده. در پایگاه داده با انواع داده متنی ساده. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن اشتباه گرفتن با فرمت های متنی ساده. عدم توجه به مسائل کدگذاری کاراکترها. تصور نادرست از منسوخ شدن این فرمت. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی فرمت فقط متن برای کاربردهای ساده و سبک وزن ایده آل است. سازگاری گسترده آن را برای تبادل داده مفید می کند. درک محدودیت های آن برای استفاده صحیح ضروری است.
