مقدمه مفهومی درباره واژه متن (Text) در محاسبات به هر دنباله ای از کاراکترهای قابل خواندن توسط انسان اطلاق می شود که اطلاعاتی را منتقل می کنند. این کاراکترها می توانند حروف الفبا، اعداد، علائم نگارشی و نمادهای خاص باشند. در سیستم های کامپیوتری، متن معمولاً با استفاده از استانداردهای کدگذاری مانند ASCII یا Unicode نمایش داده می شود و پایه ای برای ارتباط انسان با ماشین و پردازش اطلاعات زبانی محسوب می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در پردازش زبان طبیعی. در ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات. در رابط های کاربری. در مستندسازی. در برنامه نویسی و توسعه نرم افزار. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT فایل های متنی ساده. محتوای صفحات وب. پیام های برنامه نویسی. مستندات فنی. داده های ورودی کاربر. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در طراحی فرمت های ذخیره سازی داده. در پیاده سازی رابط های کاربری. در پردازش و تحلیل داده های غیرساختاریافته. در سیستم های مدیریت محتوا. در پروتکل های ارتباطی. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف از اولین روزهای محاسبات کامپیوتری. در دهه 1960 با ظهور پردازشگرهای متن. امروزه با استانداردهای پیشرفته مانند Unicode توسعه یافته است. تفکیک آن از واژگان مشابه با ’’رشته’’ (String) که ساختار داده ای خاص است تفاوت دارد. همچنین با ’’داده’’ (Data) که مفهومی عام تر است متمایز است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با نوع داده str. در Java با کلاس String. در C با آرایه های char. در HTML با تگ های متنی. در پایگاه داده با انواع داده متنی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن اشتباه گرفتن با مفاهیم مشابه مانند رشته. عدم توجه به مسائل کدگذاری کاراکترها. تصور نادرست از سادگی پردازش متن. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی متن پایه ای برای ارتباط انسان و ماشین است. درک استانداردهای کدگذاری برای کار با متن ضروری است. پردازش متن به تخصص های خاصی نیاز دارد.
