مقدمه مفهومی درباره واژه آزمون (Test) در مهندسی نرم افزار به فرآیند نظام مند ارزیابی یک سیستم یا مولفه نرم افزاری برای کشف نقص ها و اطمینان از انطباق با نیازمندی های مشخص شده اطلاق می شود. این فرآیند که بخش جدایی ناپذیر چرخه توسعه نرم افزار است، به اشکال مختلف و در سطوح متفاوتی از جزئیات انجام می شود. آزمون نرم افزار نه تنها به یافتن خطاها کمک می کند، بلکه اعتبارسنجی کیفیت و قابلیت اطمینان محصول را نیز ممکن می سازد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در توسعه نرم افزار. در تضمین کیفیت. در عیب یابی سیستم. در مستندسازی رفتار سیستم. در فرآیندهای DevOps. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT آزمون واحد در توسعه برنامه. تست عملکرد سیستم. آزمون امنیتی نرم افزار. تست پذیرش کاربر. آزمون رگرسیون پس از تغییرات. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در بهبود کیفیت محصول. در کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری. در مستندسازی رفتار سیستم. در تسریع تحویل نرم افزار. در افزایش قابلیت اطمینان. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف از اولین روزهای برنامه نویسی در دهه 1940. در دهه 1970 به صورت رسمی مطرح شد. امروزه با روش های مدرن مانند TDD توسعه یافته است. تفکیک آن از واژگان مشابه با ’’debug’’ که به رفع خطا اشاره دارد تفاوت دارد. همچنین با ’’verify’’ که به تأیید ویژگی ها می پردازد متمایز است. آزمون فرآیندی جامع تر است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با unittest یا pytest. در Java با JUnit. در JavaScript با Jest یا Mocha. در فریمورک های توسعه با ابزارهای خاص. در CI/CD با پلاگین های تست. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن اشتباه گرفتن با دیباگینگ. عدم توجه به پوشش آزمون. تصور نادرست از وقت گیر بودن آزمون ها. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی آزمون بخش حیاتی توسعه نرم افزار است. اجرای منظم آزمون ها کیفیت محصول را افزایش می دهد. انتخاب استراتژی آزمون مناسب به نیازهای پروژه بستگی دارد.
