مقدمه مفهومی درباره واژه پروتکل کنترل انتقال (Transmission Control Protocol) یا TCP یکی از پروتکل های اساسی در اینترنت است که در لایه انتقال مدل TCP/IP کار می کند. این پروتکل ارتباطی قابل اعتماد، مبتنی بر اتصال و با جریان کنترل شده را بین دستگاه ها در شبکه برقرار می کند. TCP تضمین می کند که داده ها به طور کامل و به ترتیب صحیح به مقصد برسند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی شبکه برای ارتباطات قابل اعتماد. در انتقال فایل و داده های حساس. در مرورگرهای وب برای بارگذاری صفحات. در برنامه های پیام رسان برای ارسال مطمئن پیام. در سیستم های بانکی برای تراکنش های مالی. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT بارگذاری صفحات وب با HTTP. انتقال فایل با پروتکل FTP. ارسال ایمیل با SMTP. اتصال به پایگاه داده از راه دور. ارتباطات امن با SSL/TLS. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری شبکه به عنوان پروتکل لایه انتقال. در برنامه های کاربردی که نیاز به قابلیت اطمینان دارند. در سیستم های توزیع شده برای ارتباط بین گره ها. در امنیت شبکه به عنوان پایه پروتکل های امنیتی. در اینترنت اشیا برای ارتباطات مطمئن. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف در سال 1974 توسط Vint Cerf و Bob Kahn طراحی شد. در سال 1981 در RFC 793 استاندارد شد. در دهه 1990 با گسترش اینترنت محبوبیت یافت. امروزه به همراه IP پایه اینترنت مدرن است. تفکیک آن از واژگان مشابه با UDP که پروتکل بدون اتصال است تفاوت دارد. همچنین با IP که مسئول آدرس دهی و مسیریابی است متمایز است. با QUIC که نسخه مدرن تر TCP است نیز متفاوت می باشد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python با ماژول socket. در Java با کلاس Socket و ServerSocket. در C با کتابخانه socket.h. در .NET با کلاس TcpClient و TcpListener. در برنامه نویسی شبکه با APIهای سیستمی. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن اشتباه گرفتن با پروتکل های لایه کاربرد. عدم درک کامل مکانیسم های کنترل جریان و ازدحام. تصور نادرست از سرعت بالای TCP در همه شرایط. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی TCP یکی از اساسی ترین پروتکل های شبکه است. درک عمیق آن برای متخصصان شبکه ضروری است. استفاده صحیح از TCP می تواند کارایی برنامه های شبکه ای را بهبود بخشد.
