مقدمه مفهومی درباره واژه سطح در علوم کامپیوتر به مرز مشترک بین دو سیستم یا لایه های مختلف یک سیستم اطلاق می شود. این مفهوم در حوزه های مختلفی از رابط کاربری تا محاسبات موازی و گرافیک سه بعدی کاربرد گسترده ای دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در گرافیک کامپیوتری: نمایش اشیاء سه بعدی. در رابط کاربری: طراحی صفحات تعاملی. در شبکه: رابط های ارتباطی. در محاسبات علمی: مدل سازی سطوح. در سیستم عامل: abstraction layers. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. سطح یک دکمه در رابط کاربری. 2. مدل سازی سطح زمین در سیستم های GIS. 3. سطح تماس API بین ماژول ها. 4. رندرینگ سطوح در بازی های کامپیوتری. 5. لایه های انتزاعی در معماری نرم افزار. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم ها، سطوح مختلف abstraction را تعریف می کنند. در گرافیک، نمایش واقع گرایانه اشیاء را ممکن می سازند. در رابط کاربری، تعامل با سیستم را تسهیل می کنند. در شبکه، استانداردهای ارتباطی را مشخص می کنند. در محاسبات علمی، پیچیدگی را مدیریت می کنند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم سطح از ریاضیات و فیزیک وارد علوم کامپیوتر شد. در دهه 1970 با ظهور گرافیک کامپیوتری اهمیت یافت. امروزه در معماری های پیچیده و سیستم های چندلایه نقش کلیدی دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه سطح نباید با ’’لایه’’ اشتباه گرفته شود که به ضخامت اشاره دارد. همچنین با ’’صفحه’’ متفاوت است که مسطح بودن را می رساند. با ’’مرز’’ نیز تفاوت ظریفی در کاربرد دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python: با کتابخانه های گرافیکی مانند Pygame. در JavaScript: با Canvas API. در C++: با DirectX/OpenGL. در Java: با JavaFX. در طراحی سیستم: با الگوهای لایه ای. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که همه سطوح باید قابل مشاهده باشند. چالش اصلی طراحی سطوحی است که تعادل مناسبی بین abstraction و عملکرد ایجاد کنند. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی درک عمیق از مفهوم سطح و کاربردهای آن برای طراحی سیستم های کارآمد ضروری است. این مفهوم در بسیاری از حوزه های علوم کامپیوتر نقش بنیادین دارد.
