مقدمه مفهومی درباره واژه ارائه دادن در حوزه فناوری اطلاعات به فرآیند ارسال داده ها یا درخواست ها از یک موجودیت (معمولاً کلاینت) به موجودیت دیگر (معمولاً سرور) اطلاق می شود. این مفهوم در فرم های وب، APIها و معماری های کلاینت-سرور نقش محوری ایفا می کند. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در توسعه وب: ارسال فرم های HTML. در APIها: ارسال درخواست های REST. در سیستم های توزیع شده: ارسال کار به نودهای دیگر. در پایگاه داده: ارسال تراکنش ها. در صف های پیام: ارسال پیام به صف. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. دکمه Submit در فرم های ثبت نام. 2. ارسال درخواست POST در REST API. 3. ارسال کار به خوشه های پردازشی. 4. ارسال تراکنش به پایگاه داده. 5. ارسال پیام در سیستم های صف بندی. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری وب، مکانیزم ارائه داده پایه ای برای تعامل کاربر است. در سیستم های توزیع شده، روشی برای توزیع کار است. در میکروسرویس ها، شیوه ای برای ارتباط بین سرویس هاست. در پایگاه داده، مرحله ای حیاتی در تراکنش ها است. در سیستم های رویدادمحور، روشی برای انتشار رویدادهاست. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم ارائه دادن از ابتدای ظهور اینترنت وجود داشته است. در دهه 1990 با رشد وب و فرم های HTML استاندارد شد. در دهه 2000 با ظهور وب سرویس ها و APIها گسترش یافت. امروزه در معماری های مدرن مانند میکروسرویس و سیستم های رویدادمحور نقش کلیدی دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه ارائه دادن نباید با ’’ارسال’’ (send) اشتباه گرفته شود. ارائه دادن معمولاً شامل انتظار برای پاسخ است. همچنین با ’’بارگذاری’’ (upload) متفاوت است - بارگذاری معمولاً برای فایل ها استفاده می شود. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در HTML: با تگ
