مقدمه مفهومی درباره واژه ساخت یافته به روش ها و رویکردهایی اطلاق می شود که بر پایه اصول منظم، تقسیم مسئله به بخش های کوچکتر و سازماندهی سیستماتیک استوار هستند. این مفهوم در برنامه نویسی، مدیریت داده و تحلیل سیستم ها کاربرد دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در برنامه نویسی: کد ساخت یافته. در داده: داده های ساخت یافته. در تحلیل: روش های ساخت یافته. در شبکه: پروتکل های ساخت یافته. در مدیریت: فرآیندهای ساخت یافته. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT 1. برنامه نویسی ساخت یافته با ساختارهای کنترلی. 2. داده های ساخت یافته در پایگاه داده رابطه ای. 3. مستندسازی ساخت یافته. 4. مصاحبه های ساخت یافته برای جمع آوری نیازمندی ها. 5. تست ساخت یافته نرم افزار. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری، رویکرد ساخت یافته به طراحی ماژولار منجر می شود. در توسعه، کد ساخت یافته قابلیت نگهداری را افزایش می دهد. در داده های بزرگ، ساختار یافتگی پردازش را تسهیل می کند. در DevOps، فرآیندهای ساخت یافته کیفیت را بهبود می بخشند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم ساخت یافتگی از دهه 1960 با نظریه های ادسگر دیکسترا مطرح شد. در دهه 1970 با روش های ساخت یافته تحلیل و طراحی رسمیت یافت. امروزه در روش های چابک نیز اصول ساخت یافتگی به شکل دیگری حضور دارند. تفکیک آن از واژگان مشابه ساخت یافته نباید با ’’سخت گیرانه’’ اشتباه گرفته شود. ساخت یافتگی به معنی نظم است نه انعطاف ناپذیری. همچنین با ’’پیچیده’’ متفاوت است - سیستم های ساخت یافته اغلب ساده تر هستند. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در C: با ساختارهای کنترلی if/else و حلقه ها. در SQL: با طراحی جدول های نرمال شده. در Python: با ماژول بندی و توابع. در Java: با اصول SOLID. در JavaScript: با الگوهای طراحی ساخت یافته. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک باور غلط این است که ساخت یافتگی با چابکی در تضاد است. چالش اصلی یافتن تعادل بین ساختار و انعطاف پذیری در پروژه های مختلف است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی به کارگیری اصول ساخت یافته می تواند به بهبود کیفیت، کاهش خطاها و افزایش قابلیت نگهداری سیستم های نرم افزاری منجر شود.
