مقدمه مفهومی درباره واژه جعبه اندازه در طراحی رابط کاربری به عنصری اشاره دارد که به کاربران امکان تغییر ابعاد عناصر بصری مانند پنجره ها، تصاویر یا اجزای دیگر را می دهد. این ابزار معمولاً به صورت دستگیره هایی در گوشه ها یا لبه های عنصر نمایش داده می شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در طراحی رابط کاربری برای تغییر اندازه پنجره ها، در ویرایشگرهای گرافیکی برای تنظیم ابعاد عناصر، در توسعه وب برای ایجاد عناصر قابل تغییر اندازه و در محیط های توسعه یکپارچه (IDE) برای تنظیم layout استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT دستگیره های تغییر اندازه پنجره در سیستم عامل ها، ابزارهای تغییر اندازه تصاویر در فتوشاپ، کنترل های تغییر اندازه ستون ها در اکسل و عناصر قابل کشیدن در ابزارهای طراحی وب از نمونه های کاربردی این مفهوم هستند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری رابط کاربری، جعبه های اندازه قابلیت انعطاف پذیری را افزایش می دهند. در برنامه های گرافیکی، امکان تنظیم دقیق طرح ها را فراهم می کنند. در ابزارهای توسعه، به شخصی سازی محیط کار کمک می کنند. در برنامه های واکنشگرا، تغییر اندازه عناصر را ممکن می سازند. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف مفهوم جعبه اندازه از اولین رابط های گرافیکی در دهه 1980 ظهور کرد. در دهه 1990 با سیستم عامل های مدرن استاندارد شد. امروزه در فریمورک های پیشرفته UI به صورت پیشرفته تری پیاده سازی می شود. تفکیک آن از واژگان مشابه جعبه اندازه با نوار پیمایش که برای اسکرول استفاده می شود متفاوت است. با کنترل های تغییر موقعیت نیز که برای جابجایی عناصر است فرق دارد. با ابزارهای transform که تغییر شکل می دهند نیز تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در HTML/CSS با property resize، در JavaScript با eventهای mouse، در WPF با کنترل ResizeGrip، در WinForms با Property Size، در Qt با کلاس QSizeGrip. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن سوءبرداشت رایج در تفاوت بین تغییر اندازه و تغییر موقعیت. چالش اصلی در پیاده سازی رفتار یکپارچه در پلتفرم های مختلف. مشکل دیگر در مدیریت محدودیت های تغییر اندازه. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی جعبه های اندازه عناصر مهمی در طراحی رابط کاربری هستند. در مستندات فنی باید رفتار و محدودیت های آنها مشخص شود. در آموزش UI/UX، پیاده سازی صحیح این عناصر باید آموزش داده شود.
