مقدمه مفهومی درباره واژه بلوک امضاء در ارتباطات دیجیتال به بخش ساختاریافته ای اشاره دارد که در انتهای ایمیل ها، اسناد رسمی یا پیام های سازمانی قرار می گیرد و حاوی اطلاعات هویتی، تماس و گاهی عناصر قانونی یا تبلیغاتی است. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در سیستم های ایمیل سازمانی، بلوک امضاء به صورت خودکار به تمام پیام ها اضافه می شود. در اسناد PDF، بلوک امضاء دیجیتال برای تأیید هویت استفاده می شود. در سیستم های مدیریت محتوا، بلوک های امضاء قابل تنظیم برای کاربران مختلف وجود دارد. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT در Outlook با قابلیت Signature Manager تنظیم می شود. در سیستم های CRM مانند Salesforce به پیام های خروجی اضافه می شود. در اسناد Word با بخش Quick Parts ایجاد می شود. در پلتفرم های حقوقی مانند DocuSign برای امضاهای رسمی استفاده می شود. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری سیستم های ایمیل سازمانی، بلوک امضاء به عنوان یک ماژول مستقل پیاده سازی می شود. در سیستم های مدیریت اسناد، بلوک امضاء بخشی از متادیتای فایل محسوب می شود. در برنامه های موبایل، بلوک امضاء به عنوان ویجت قابل توسعه است. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف استفاده از بلوک امضاء از اوایل دهه 1990 با گسترش ایمیل های سازمانی آغاز شد. در دهه 2000 با استانداردهای S/MIME پیشرفته تر شد. امروزه در سیستم های مدرن، بلوک های امضاء هوشمند و پویا توسعه یافته اند. تفکیک آن از واژگان مشابه بلوک امضاء با footer متفاوت است که بخش عمومی پایین صفحه است. با disclaimer نیز فرق دارد که جنبه حقوقی دارد. با watermark که نشانگر مالکیت است متفاوت است. با digital signature که برای احراز هویت است نیز تفاوت دارد. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در HTML با تگ
